W najnowszym wydaniu The Economist poruszany jest temat niezamężnych Azjatek. Jedną z przyczyn pozostawiania poza związkiem jest trudność połączenia obowiązków żony i matki z karierą i miejscem na rynku pracy. O tym, jak można łączyć obowiązki żony i matki z aktywnym uczestnictwem na rynku pracy tutaj.
Kobiety poprzez swoje uwarunkowania biologiczne (możliwość rodzenia potomstwa) oraz późniejsze konsekwencje (wychowanie potomstwa, szczególnie w początkowym stadium) często zmuszone są wycofać się na pewien okres z rynku pracy. Istnieją przynajmniej dwa rozwiązanie tego problemu.
Po pierwsze, mężczyźni poprzez zwiększone zaangażowanie w wychowywanie potomstwa mogą odciążyć kobiety i tym samym pozwolić im na szybszy powrót na rynek pracy. Dzięki temu kapitał ludzki kobiet będzie poddany mniejszej erozji a one same z większym prawdopodobieństwem będą dostosowane do popytu na rynku pracy. Pracodawca chętniej zatrudni kobietę, która krócej będzie poza rynkiem pracy. Rozwiązanie takie jest dostępne w Polsce, ale tzw. urlopy ojcowskie nie są popularne wśród Polaków. Potrzebna jest kampania edukacyjna, która rozpowszechni tę instytucję wśród polskich ojców.
Po drugie, rekompensatą za utracone korzyści spowodowane okresem intensywnego macierzyństwa może być pozostawanie dłużej na rynku pracy. Kobieta, która w wieku rozrodczym decyduje się na okresowe przerwanie pracy w celu urodzenia i wychowania potomstwa może w późniejszym wieku (w przypadku Polski 60+) pozostać na rynku pracy. Podwyższenie minimalnego ustawowego wieku emerytalnego dla kobiet (a przynajmniej jego zrównanie z wiekiem dla mężczyzn) przynosi dwa rodzaje korzyści: i) możliwość dłuższego rozwoju osobistego na rynku pracy (dłuższa kariera zawodowa) oraz ii) wyższy poziom świadczenia emerytalnego.
Ad. i) Koszty pozyskania nowego pracownika są dużo wyższe niż utrzymania dotychczasowego. Pracodawca mając przed sobą do wyboru inwestowanie w kobietę, która będzie na jakiś czas wyłączona z obowiązków (przynajmniej w części) i która przejdzie na emeryturę w wieku 60 lat a taką samą kobietę, która będzie pracować przynajmniej do 65 roku życia, wybierze tę drugą. Panie zazwyczaj pracują w zawodach, w których starszy wiek odgrywa niewielką rolę. Dodatkowo dłużej pozostają w pełni sił i średnio rzecz biorąc żyją dłużej niż mężczyźni.
Ad. ii) Wysokość świadczenia emerytalnego zależy od dwóch czynników: oczekiwanej długości życia i nagromadzonych środków emerytalnych. Im dłuższa oczekiwana długość życia, tym niższy poziom świadczenia emerytalnego i odwrotnie: im większa wartość zgromadzonych środków emerytalnych, tym wyższy poziom świadczenia emerytalnego. Kobiety pozostawając dłużej na rynku pracy zapewniają sobie wyższy poziom dochodu w podeszłym wieku.
Dwa powyżej przedstawione rozwiązania mogę być oczywiście stosowane równolegle, co będzie najbardziej korzystne dla pań.
