Żądania związków zawodowych Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej oraz Służby Więziennej obejmują: przywrócenie zasiłku chorobowego w wysokości 100% wynagrodzenia, przyznania funkcjonariuszkom przerw na karmienie dziecka, wprowadzenia możliwości odwołania się od decyzji o odmowie przyznania lub obniżeniu nagrody rocznej oraz wprowadzenia dodatku za służbę w porze nocnej.
Przejdźmy teraz do omówienia tych propozycji oraz konsekwencji ich wprowadzenia w życie. Przywrócenie dawnej wysokości zasiłku chorobowego doprowadziłoby do wzrostu nieobecności funkcjonariuszy na służbie. Zgodnie z danymi statystycznymi przedstawionymi przez MSW w okresie pierwszych trzech miesięcy obowiązywania nowych zasad (czerwiec-sierpień 2014) o około 30% zmniejszyła się liczba funkcjonariuszy przebywająca na chorobowym oraz o tyle samo uległa ograniczeniu liczba dni zwolnień lekarskich w porównaniu z tym samym okresem roku ubiegłego. Powrót do dawnego rozwiązania oznacza wyższe koszty dla budżetu państwa a także konieczność organizacji zastępstwa dla funkcjonariuszy przebywających na zwolnieniach, czego skutkiem będzie utrudnienie funkcjonowania danej jednostki czy też potrzebne będzie zwiększenia liczby etatów. Przyznanie funkcjonariuszkom przerwy na karmienie dziecka spowoduje, że niezbędne będzie zapewnienia jej zastępstwa na ten czas, co zmniejszy liczbę osób pełniących w tym czasie służbę. W przypadku zaś utrzymania stałej liczby etatów wzrost liczby funkcjonariuszy na zwolnieniach przyczyni się do spadku bezpieczeństwa obywateli.
Jeśli chodzi zaś o zmiany dotyczące przyznawania nagrody rocznej to w miejsce proponowanej możliwości złożenia odwołania powinna być zastosowana zasada, zgodnie z którą nagroda ta będzie wyróżnieniem za szczególnie dobrą służbę zamiast być stałym dodatkiem do wynagrodzenia, jak to ma miejsce obecnie.
Wprowadzenie dodatku za służbę w porze nocnej spowoduje wzrost wydatków na płace funkcjonariuszy.

Podsumowując proponowane przez związkowców zmiany prawa doprowadzą do wzrostu wydatków publicznych oraz przyczynią się do utrudnienia funkcjonowania służb przez konieczność zapewnia zastępstwa nieobecnym funkcjonariuszom. Niestety w Polsce dochodziło do sytuacji, kiedy Sejm pod naciskiem protestów różnych grup zawodowych wprowadzał szkodliwe dla gospodarki rozwiązania. Dobrym przykładem są wcześniejsze emerytury górnicze, które zostały przyjęte przez Sejm na około miesiąc przed wyborami w wyniku protestu związkowców. To pokazuje, że dla wielu polityków w Polsce poparcie społeczne jest ważniejsze niż zdrowa gospodarka. Należy mieć nadzieję, że tym razem rząd nie ugnie się pod naciskiem związków zawodowych i zdecydowanie odrzuci te żądania.

Artykuł Mundurowi żądają przywilejów pochodzi z serwisu Blog Obywatelskiego Rozwoju.

Poważnym problemem Francji, z którym musi się zmierzyć Hollande, jest naprawa finansów publicznych. Deficyt budżetowy wymaga ograniczenia. Jego główną przyczyną są nadmierne wydatki publiczne wynoszące 56% PKB. Stanowi to jeden z najwyższych wskaźników w UE. Kluczowym zadaniem mającym utrzymać zaufanie rynków finansowych jest redukcja deficytu budżetowego do 4,5% PKB w tym i 3% PKB w przyszłym roku. Drogą wybraną do tego celu jest podwyżka podatków. Takie rozwiązanie uderzy jednak w konkurencyjność gospodarki, której wzmocnienie jest kolejnym wyzwaniem dla francuskiej polityki. Na jej poziom znaczący wpływ mają wysokie koszty pracy. Według danych opublikowanych przez Eurostat w kwietniu 2011 roku przeciętny koszt godziny pracy wynosi we Francji 34,2 EUR wobec 30,1 EUR w Niemczech. Jest to wynikiem nie tyle dużych zarobków francuskich pracowników, co wysokim opodatkowaniem płac w celu finansowanie hojnego systemu świadczeń socjalnych. Dodatkowo na poziom konkurencyjności gospodarki francuskiej wpływają przepisy utrudniające zatrudnianie i zwalnianie pracowników oraz obowiązujący we Francji 35-godzinny tydzień pracy. Zrozumiałe w takiej sytuacji jest działanie przedsiębiorców, którzy decydują się przenosić działalność za granicę. W wyniku tego Francja charakteryzuje się stosunkowo wysokim bezrobociem strukturalnym mającym według prognoz sięgnąć 10,5% w 2013 roku. Właściwym rozwiązaniem w tej sytuacji jest ograniczenie wydatków publicznych, a następnie zmniejszenie fiskalnego obciążenia pracy. Działania te w połączeniu z uelastycznieniem rynku pracy przyczynią się do powstania bodźców zachęcających pracodawców do zwiększenia zatrudnienia.

Przed prezydentem Hollandem stoją także kwestie związane z przyszłością strefy euro. Wyzwaniem jest przywrócenie zaufania do tej waluty. Niemcy chcą to osiągnąć poprzez zacieśnienia integracji politycznej, której istotnym elementem jest odgórna kontrola budżetów państw członkowskich. Francja jest nastawiona sceptycznie do tego typu rozwiązań. Obawy Francji okazują się uzasadnione. Integracja polityczna UE jako remedium na kłopoty strefy euro stanowi ślepą uliczkę. Realnym problemem jest brak motywacji polityków do naprawy finansów publicznych a nie zbyt słaba unia polityczna. Do poprawy sytuacji potrzeba woli politycznej wyrażającej się w prowadzeniu reform finansów publicznych także wtedy, gdy oznaczają one społecznie nieakceptowane cięcia wydatków, a nie przeniesienia władzy fiskalnej poziom wyżej. Jeśli woli tej zabraknie na poziomie unijnym to nawet największa integracja nie przyniesie żadnych pozytywnych skutków w tym obszarze. I na odwrót. Jeśli będzie wola polityczna na poziomie państw członkowskich, cel będzie osiągnięty pomimo braku wspólnej polityki fiskalnej. Troska o przyszłość strefy euro powinna się skupić na egzekwowaniu obecnie obowiązujących zasad, dotyczących wymagań fiskalnych stawianym krajom członkowskim a nie na tworzeniu nowych.

Jak widać nowego prezydenta Francji czekają niełatwe zadania. Od skutecznej ich realizacji zależeć będzie przyszłość Francji i jej pozycja w Unii Europejskiej. Pozostaje otwartą kwestią czy słynący z lewicowych poglądów prezydent zdecyduje się na podjęcie działań w faktyczny sposób poprawiających sytuację w kraju. Czas pokaże czy ważniejsza dla niego będzie polityka realna czy też gra pod poparcie społeczne.

Artykuł Czy François Hollande podoła aktualnym wyzwaniom? pochodzi z serwisu Blog Obywatelskiego Rozwoju.