Fragmenty filmu Venezuela: El Exilio Femenino

W kolejnym odcinku „Świata Wolności” ponownie odwiedzamy kilka krajów i kontynentów. Możemy przekonać się, jak różnorodne są projekty realizowane przez wolnościowe organizacje – od przedsiębiorczości, przez walkę z ubóstwem, po tolerancję dla mniejszości i praworządność. Od wielu lat obserwuję też rosnący poziom profesjonalizmu wielu organizacji pozarządowych, możliwy m.in. dzięki szkoleniom, nagrodom i wsparciu Atlas Network. Dzięki temu wzrasta skuteczność grup, które korzystając z różnych narzędzi walczą o realizację podobnych celów, z większą wolnością dla jednostek na czele.

Temat sytuacji w Wenezueli regularnie przewija się w polskich mediach i jest też obiektem zainteresowania wielu organizacji wolnościowych z całego świata. Hiszpańska Fundación para el Avance de la Libertad wyprodukowała półgodziny film o kobietach wygnanych z Wenezueli pt. „Venezuela: El Exilio Femenino”. Dokument ten jest poruszającą serią wywiadów z kobietami, które opuściły swój kraj ze względu na wywołane przez socjalistyczne polityki trudności gospodarcze, a przede wszystkim represje, z więzieniem i torturami włącznie.

Inny ważny temat, nie tylko w Polsce, stanowi praworządność. Freedom Research Association, turecka organizacja pozarządowa, stworzyła kurs online na temat praworządności – „Rule of Law Massive Online Open Course”. Poprzez edukację studentów i innych młodych osób FRA dąży też do zwiększenia liczby obrońców zasad państwa prawa i liberalnych wartości w Turcji.

Wolnościowe organizacje dbają o lepsze warunki dla działalności przedsiębiorstw, co pomaga w wyciąganiu ludzi z ubóstwa. Po raz kolejny przypominam film ilustrujący starania nepalskiej Samriddhi Foundation o to, by państwo nie przeszkadzało takim firmom jak Tootle – innowacyjnej aplikacji umożliwiającej podwózki skuterem – jak i osobom, które tymi skuterami kierują. W Afryce Centre for Development and Entrepreneurship Great Lakes z Burundi udało się doprowadzić do zmniejszenia barier związanych z zakładaniem i prowadzeniem firm, a działania na rzecz mniejszych obciążeń biurokratycznych organizacja ta łączy z projektami edukacyjnymi dla początkujących przedsiębiorców.

W izraelskiej Jaffie odbył się kolejny „FreedomCon” zorganizowany przez Israeli Freedom Movement i Ayn Rand Center Israel. Ponad 500 uczestników uczestniczyło w wydarzeniu, podczas którego poruszano wiele wolnościowych tematów – od dobrowolności służby wojskowej po regulacje na rynku transportowym. Publiczności przypadły do gustu szczególnie inspirowane formatem TED Talks wystąpienia Libtalks. Z kolei w Czarnogórze Global Communication Network zaczęła wydawać liberalny magazyn „Herald of Freedom Media Outlet”. Jednym z celów tego projektu jest odklejenie nacjonalistycznej łatki, która w tym kraju przywarła do liberalizmu, a czytelnicy mogą zapoznać się z treściami dotyczącymi wolnego rynku, wolności słowa, tolerancji dla mniejszości seksualnych czy filozofii obiektywistycznej.

Warto zwrócić też uwagę na książkę Bryana Cheanga, założyciela Adam Smith Centre w Singapurze, pt. „Free Market Humanitarianism: a Primer”. Jest ona reakcją na fascynacje młodych ludzi lewicowym radykalizmem i pokazuje humanitarny wymiar wolnościowych rozwiązań. Autor porusza takie tematy jak nierówności, ubóstwo w krajach rozwijających się, ochrona środowiska czy LGBT. Inna warta polecenia książka to „Poverty & Freedom” pod red. Matta Warnera z Atlas Network. W książce nie tylko możemy przeczytać o lokalnych historiach sukcesu w działaniach na rzecz wolności gospodarczej i poprawy  warunków życia, ale też przekonać się, że wolnorynkowe rozwiązania stanowią skuteczną receptę na biedę. Książka jest częścią projektu, którego celem jest wpieranie nowego podejścia do polityki rozwojowej i zmniejszania ubóstwa.

Sieć Atlas Network jest mocno zaangażowana w szkolenie przedstawicieli wolnościowych organizacji. Jednym z nowych projektów szkoleniowych jest Executive Accelerator, w ramach którego uczestnicy zdobywają i pogłębiają wiedzę na temat strategicznego zarządzania i przywództwa. W tegorocznym szkoleniu udział wzięło 22 przedstawicieli zarządów think-tanków z 12 krajów. Poza inwestowaniem w umiejętności przedstawicieli think-tanków, Atlas Network wyróżnia też najlepszych, przyznając im nagrody. Warto poznać organizacje i osoby nominowane do tegorocznej nagrody za najlepszy wolnościowy film „Lights, Camera and Liberty”, a także uczestników konkursu „Think Tank Shark Tank”.

Na zakończenie przypominam tekst o zmarłym w październiku br. Władimirze Bukowskim, który współpracował m.in. z amerykańskim Cato Institute, a którego wspomina Tom G. Palmer. W artykule o Bukowskim znaleźć możemy polskie akcenty. Zachęcam do lektury!

W ramach cyklu „Świat Wolności” skupiam się przede wszystkim na wydarzeniach opisywanych przez Atlas Network, sieci zrzeszającej ponad 500 organizacji wolnościowych z całego świata. Większość wspomnianych wyżej wydarzeń została opisana na stronie Atlas Network w październiku 2019 r.

Artykuł Różne narzędzia, ten sam cel – wolność [ŚWIAT WOLNOŚCI] pochodzi z serwisu Blog Obywatelskiego Rozwoju.

źródło: Wikimedia

W demokracji – z definicji – władze państwowe są wybierane w drodze regularnych, uczciwych wyborów, co zakłada otwartą konkurencję w polityce (taką prostą definicję zaproponował wybitny austriacki ekonomista J. A. Shumpeter i warto się jej trzymać). A konkurowanie wymaga swobód obywatelskich (wolności mediów, wypowiedzi, zrzeszania się, manifestowania itp.). Wymaga też elementarnego poziomu rządów prawa, tak aby rządzący nie mogli zastraszać konkurentów czy krytyków przy pomocy służb specjalnych, prokuratury, aparatu skarbowego, rozmaitych inspekcji itp. Wymaga wreszcie, by jak najmniej ludzi zależało od państwowego – czyli politycznego – pracodawcy, bo taki może ludzi nagradzać awansem lub straszyć zwolnieniem, w zależności od ich politycznych zachowań. W socjalizmie wszystko było państwowe. I nic dziwnego, że nie dał się on i nie da pogodzić z demokracją. Im większa pula stanowisk obsadzanych politycznie – czyli im więcej socjalizmu w kraju – tym gorzej i dla demokracji i gospodarki.

Demokrację niszczy się na dwa sposoby. Pierwszy polega na usunięciu demokratycznie wybranych władz przez jawny zamach stanu i otwarte wprowadzenie dyktatury (np. zamachy wojskowe w niektórych krajach Afryki lub – do niedawna – Ameryki Łacińskiej). Drugi, ma charakter pełzający: demokratycznie wybrane władze ograniczają możliwości konkurowania w polityce, niekiedy aż do punktu, gdy nadal są wybory, ale nie ma. Takie złe transformacje obserwujemy w ostatnich latach na świecie np. w Rosji Putina, w Turcji Erdogana, Wenezueli za Chaveza i Maduro, na Węgrzech za Orbana. Kaczyński z PiSem i przyległościami (np. Gowinem) starają się dołączyć Polskę do tej grupy pod hasłem „dobrej zmiany”.

Pełzające wprowadzenie monopolu w polityce, czyli niszczenie demokracji, polega na:

1) ograniczaniu swobód obywatelskich, np. przez restrykcje na zakładanie i działanie niezależnych organizacji czy na demonstrowanie, zob. Rosję Putina,

2) opanowywaniu służb specjalnych, prokuratury, policji i innych organów po to, by móc użyć ich przeciwko opozycji. I tu Putin jest wzorem,

3) zwiększaniu puli stanowisk do podziału, by móc przekupywać zwolenników posadami i straszyć oponentów zwolnieniem,

4) przechwytywaniu mediów, by działały jako narzędzie propagandy wymierzone w oponentów.

Każdy może zobaczyć, co stara się robić PiS w tych czterech zakresach i wyciągnąć z tego wnioski. Moja rada: nie narzekać, nie czekać na innych, a dołączać do zorganizowanych form obrony ustrojowych osiągnięć Polski po 1989 roku. Mamy o wiele więcej możliwości, niż oponenci Putina. Im szybciej i mocniej będziemy je wykorzystywać, tym mniejsze będą szanse amatorów monopolu w polityce.

Powyższy tekst ukazał się w ramach „Komentarzy i opinii” na łamach Gazety Wyborczej.

Artykuł Jak się niszczy demokrację? pochodzi z serwisu Blog Obywatelskiego Rozwoju.